Κάποιος ήρθε μα εκείνη δεν ξέρει το γιατί. Εισβάλει στο δωμάτιό της, στο σπίτι της, στη ζωή της. Ξέρει απλά πως το κάνει με το έτσι θέλω. Με το έτσι γουστάρω γιατί απλά μπορεί και εκείνη που δεν το περιμένει γίνεται χίλια κομμάτια. Δακρύζει και τον παρακαλά να βγει. Χτυπιέται τον σπρώχνει μα τίποτα. Βλέπει μόνο την άφιξή του και το πόσα όνειρα απόψεις και πράγματα της σπάει της διαλύει. Τα αφανίζει με ένα του πέρασμα χωρίς να ρωτά Την αρπάζει από το χέρι βγαίνουν μαζί έξω και περπατάνε. Εκείνη νιώθει απαίσια. Η τελευταία εικόνα που έχει είναι η δική του καθώς την πετάει στη θάλασσα του ΑΝ χαμογελώντας.
Ναι ........ μέσα σε αυτή τη βαλτώδη μαύρη θάλασσα που και το πιο απλό κύμα σε καταπίνει και σε στέλνει όλο και πιο χαμηλά στα βάθη της απελπισίας.Εκείνος τη ρίχνει από πολύ ψηλά για να πνιγεί και συνεχίζει να κάθετε εκεί καθώς εξακολουθεί να γελά μαζί της. Γελά με την αγωνία της, τις άκαρπες προσπάθειές της να ξεφύγει να κολυμπήσει για να σωθεί. Ξέρει πως δεν πρόκειται να βγει από εκεί αφού γύρο της στεριά πουθενά. Ο μόνος τρόπος να ανέβει είναι ο γκρεμός. Σιγά σιγά και εκείνος κουράζεται μα δεν σε τραβά από εκεί απλά σε ξεχνά. Δεν θυμάται τι είπε., τι έκανε προτού σε σπρώξει από τον γκρεμό της αμφιβολίας και έτσι απλά φεύγει. Εσύ όμως μένεις εκεί και παλεύεις κολυμπά προς τον γκρεμό και εκεί καθώς τα κύματα έρχονται έτοιμα να την συν θλίψουν πάνω στα κοφτερά βράχια εκείνη σκαρφαλώνει . Νιώθει τα άκρα των βράχων να βιδώνονται στο σώμα της όπως τα καρφιά. Ο πόνος αβάσταχτος και όμως εκείνη πιέζει όλο και πιο πολύ. Ανεβαίνει αργά και με κόπο. Γλιστρά πέφτει ξανασηκώνεται μα συνεχίζει. Φτάνει στην κορυφή,....... μα γύρο της ερημιά. Έβαλε τα κλάματα έπεσε στα γόνατα και με όση δύναμη της απέμεινε φώναξε γιατί !!!
Ύστερα ξεψύχησε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου