Τα Γενέθλια....

Γιατί ποτέ σου δεν με άκουσες πραγματικά. Παρίστανες πάντα πως όσα σου έλεγα σε ενδιέφεραν, ότι είχες σκοπό να αλλάξεις. Ακόμα και όταν το θέμα δεν ήμουν εγώ ακόμα και όταν έπρεπε να το κάνεις για τον εαυτό σου πάλι παρίστανες την ακροάτρια που προσέχει και που θέλει να αλλάξει μέσα της αλλά οι συνθήκες δεν την αφήνουν.

 Πάντοτε πίστευες πως όλα τα πράγματα σχετίζονται με το μέλλον μας. Τι θα γίνει παρακάτω να είμαστε προετοιμασμένοι για αυτά που θα έρθουν. Σκατά!!!!

Ξέρεις κάτι κουράστηκα να παλεύω για ένα αβέβαιο μέλλον θέλω να ζήσω το παρόν μου. Θα παλέψω για αυτά που με ενδιαφέρουν και δεν θα αφήσω κανέναν να μου πει πως ότι κάνω είναι λάθος. Ότι κάνω το κάνω για εμένα. Σήμερα με έπιασες πρώτη φορά να καπνίζω. Έπεσες από τα σύννεφα εσένα το δικό σου το παιδί και να βλάπτει τον ίδιο του τον εαυτό. Πώς μπόρεσα; Εύκολα πολύ εύκολα 

 Με κοίταξες και το πρόσωπό σου έγραφε: με απογοήτευσες δεν πρόκειται ποτέ ξανά να σε εμπιστευτώ. Δεν θέλω να σε βλέπω αυτή τη στιγμή. Τι νόμιζες πως δεν το κατάλαβα. Το κατάλαβα και ξέρω επίσης πως μέσα σου νιώθεις αποτυχημένη. αλλά δεν είναι έτσι. Έχεις κάνει και έχεις προσφέρει πολλά σε όλους όχι μόνο σε εμένα ένα ελάττωμα έχεις μόνο δεν ακούς ή ακόμα και στις σπάνιες περιπτώσεις που το κάνεις ξεχνάς, επικεντρώνεσαι σε μια λεπτομέρεια και ξεχνάς την ουσία. Πάντοτε ήξερες τι είχα τι με προβλημάτιζε ή μάλλον έτσι πίστευες. 

Ξέρεις ήθελα να σου πω ότι στην ουσία δεν καπνίζω. Έχω κάνει αρκετές φορές αλλά μέχρι ενός σημείου. Δεν στο είπα όμως. Όταν σε κοίταξα δεν γινόταν να στο πω. Δεν μπορούσα. Δέχτηκα τα πάντα και σε άφησα απλά να νομίζεις τα χειρότερα για εμένα. Γιατί; Μα γιατί και να ούρλιαζα εσύ δεν θα με πίστευες.Πια μόνο ένα μικρό πρόβλημα υπάρχει έχω ξεχάσει πως επικοινωνεί κανείς.
Ξέρεις κάτι όμως  σε αγαπάω πολύ και ας είσαι κουφή. Α ξέχασα να σου πω σήμερα είχα τα γενέθλιά μου. Χρόνια μου πολλά λοιπόν...

Φωτογραφίες...

Πολλοί λένε ότι μια φωτογραφία είναι ίση με χίλιες λέξεις.

Άλλοι ότι είναι αποδεικτικό στοιχείο είτε για την ενοχή κάποιου είτε για την αθώωσή του

Δεν είμαι σίγουρη αν ισχύει κάτι τέτοιο. Ξέρω όμως ότι μια φωτογραφία είναι πολλά παραπάνω από σταματημένες εικόνες σε γυαλιστερό χαρτί. Είναι στιγμές που έζησες.

Καλές και κακές με άτομα που είχες και έχεις δίπλα σου. Οι περισσότερες από αυτές σε κάνουν χαρούμενο και σου θυμίζουν τις πιο αστείες καταστάσεις που έζησες με τους κολλητούς σου, την οικογένειά σου, το σχολείο σου. Άλλες πάλι προσπαθείς να τις κρύψεις μιας και σου θυμίζουν την πρώτη σου αποτυχία στην κουζίνα, αν και πάντα είναι εκεί η μαμά σου για να στο θυμίζει.

Κάποιες άλλες στολίζουν τους τοίχους στο δωμάτιό σου και είναι πάντα εκεί όταν έχεις την ανάγκη να τις κοιτάξεις. Κάποιες σου χαμογελάνε, σου κλείνουν το μάτι, σου βγάζουν έξω τη γλώσσα ενώ άλλες σου κάνουν νάζια. Μερικές από αυτές  έχουν μαγικές ιδιότητες αφού σε ταξιδεύουν πολύ μακρυά και πολύ πίσω στο χρόνο με ένα απλό βλέμμα που θα τους ρίξεις.

 Ξέρω ακόμα ότι πολλές από αυτές σε στεναχωρούν αφού  φέρνουν στη επιφάνεια γεγονότα πλημμυρισμένα από θλίψη και απογοήτευση. Άτομα που δεν είναι πια μαζί σου.

Ίσως τελικά οι  φωτογραφίες είναι συναισθήματα και αναμνήσεις βαμμένα με έντονα χρώματα. Κάποιες από αυτές χαρούμενες αστείες μαγευτικές. άλλες δακρυσμένες και αδιάφορες. Το μόνο που δεν πρέπει να ξεχάσουμε είναι πως το περιεχόμενό τους το καθορίζουμε εμείς.